Bonifatiuskerk Vries, 17 november 2024
In de serie NNO Kamermuziek werden we verrast door de bijzondere kwartetformatie die de naam Abel Ensemble meekreeg. Het stond borg voor een afwisselend programma met muziek van de NNO-musici Nadine Bults (hobo), Joost van Rheeden (klarinet), Sergiy Bolotny (viool) en Keiko Sakuma achter de piano.
Helaas moest het publiek het doen zonder een programma: door een communicatiestoornis tussen NNO en organisator Kerkconcerten Vries waren de programma’s niet aangekomen. Het werd door de musici keurig opgevangen door elk muziekstuk mondeling in te leiden.
Het concert werd geopend met de Eerste Rhapsodie voor klarinet van Debussy, een examenstuk voor dat instrument van het conservatorium in Parijs, waar Gabriel Fauré toen directeur van was.
Gevolgd door de driedelige Sonate voor hobo en piano van Poulenc door Nadine en Keiko. Mooie klanken, mooi vibrato, wat is een hobo toch een mooi instrument. Als je tenminste zo speelt als Nadine. Eindigend met een wisselende dynamiek. Het publiek klapte enthousiast tussen de delen door, wat eigenlijk niet hoort. Maar ach. Dat krijg je als er geen programma bij de hand is.
Van Alexander Arutiunian de Suite voor Trio viool, klarinet en piano. Mooie vioolklanken boven een donkere piano, klarinet neemt over, overgaand in een mooie dialoog. Je hoort de instrumenten spreken. Met, zoals mijn broer zou uitdrukken: krachtige slagen op het laatste rechte eind.
In de pauze werden we (naast de heerlijke koffie, laten we dat ook eens zeggen) andermaal getrakteerd uit de heerlijke Bakkeuken van Kerkconcerten.
Muziek van G.F. Händel is bijna altijd toegankelijk, melodieus, niet te moeilijk. Zo ook deze Sonate 4 in D groot, met de viool in de hoofdrol. Prachtig. En kijk: pas na het vierde deel werd er geklapt!
De inleiding van het Duo voor Viool en Klarinet werd verzorgd door hoog publiek: de componist Willem van Stoppelenburg Zelf! Hij was er ook toen hier zijn dochters Charlotte en Josefien Brothers & Sisters kwamen presenteren, een jaar of 10 geleden. Na het Duo zei hij: Ik ben d’r blij mee. Wij dus ook.
Het slotstuk was Concertante in B voor de hele bezetting van Carl Abel, waar het ensemble naar is vernoemd. Een mooi samenspel, beetje in de stijl van een jonge Mozart, Abel’s tijdgenoot.
Het was weer mooi daar in de Dorpskerk.